Jezus ging met Zijn discipelen naar het meer. Er liepen heel veel mensen achter hen aan. Die kwamen uit Galilea, Judea, Jeruzalem, Idumea, van de andere kant van de Jordaan, en ook uit de omgeving van Tyrus en Sidon. De dingen die Hij deed, waren wijd en zijd bekend geworden. Een grote menigte mensen kwam naar Hem toe om Hem met eigen ogen te zien. Jezus zei tegen Zijn discipelen dat zij een boot in de buurt moesten houden voor het geval de menigte te veel zou opdringen. Ieder die iets mankeerde, probeerde Hem aan te raken. Het was een grote volksoploop, want er werden die dag velen door Hem genezen. Wanneer mensen met boze geesten Hem zagen, vielen zij voor Hem op de grond en schreeuwden: 'U bent de Zoon van God!' Maar Hij zei telkens weer dat zij niet mochten zeggen wie Hij was. (Markus 3:7-8-12 HTB)

Jezus had ook angsten, dat is een van de dingen die ik hier uit lees, maar ook dat Hij heel berekenend was, voor het geval dat hield Hij een boot achter de hand. Ook vind ik het boeiend waarom de andere mensen niet mochten zeggen dat Hij de Zon van God is. Ik zou me voor kunnen stellen dat het een soort van liefde is, waar je je mond niet over dicht kan houden. Dat gevoel heb ik nu ook wel eens dat ik niet kan stoppen met vertellen over God en de dingen die Hij heeft gedaan voor ons.

Misschieen weet iemand waarom mensen dat niet mochten zeggen?